z górami w tle: Alpy Salzburskie, Ramsau am Dachstein

Ferrata Ramsauer to bardzo widokowy żelazny szlak w bezpośrednim sąsiedztwie Dachstein. Zaserwuje nam umiarkowane trudności, zdjęcia towarzyszy w śmiesznej pozie, rozkoszowanie się widokami, dość długą wędrówkę połączoną ze wspinaczką. Przede wszystkim - wspaniałą przygodę. Zresztą sami zobaczcie.

Ramsau am Dachstein - via ferrata Ramsauer

Mapa trasy

Link do trasy >>>

Informacje o trasie całej wycieczki

Dystans: 19,2 km
Czas przejścia wg mapy: 11:17 godziny
Suma podejść i zejść: 1 805 metrów

Via ferrata Ramsauer informacje

Trudność trasy: C, czas przejścia: 3:30 godziny

Via ferrata Ramsauer jest umiarkowanie trudna, oceniona na C, ale głównie mamy do czynienia z trudnościami A/B i w kilku miejscach B/C. Ze względu na swoją długość nie należy jej jednak lekceważyć.

Via ferrata Ramsauer topo

Podejście do schroniska Guttenberghaus

Samochód zostawiamy na płatnym parkingu (bodajże 3 EUR za cały dzień). Początkowo podążamy ścieżką nr 616 wzdłuż potoku Feistererbach, w miarę wysokości opuszczamy stopniowo las i dochodzimy do pola kosówek. W pierwszej połowie września to miejsce, gdzie (w końcu!) wychodzimy ponad chmury. Dalej zakosami kierujemy się dolnej stacji kolejki służącej do transportu towaru. Liczne serpentyny doprowadzają nas do schroniska Guttenberghaus, skąd cały czas ponad nami rozlewa się morze chmur.

Szlak wije się między kamieniami i sosnami, stając się coraz bardziej stromy. Część drogi jest zabezpieczona liną stalową. To naprawdę nie jest konieczne.

Szlak do Guttenberghaus to już ponad 1000 m podejścia. Warto zatrzymać się i zrobić sobie przerwę, rzucając okiem na Sinabell.

Podejście do ferraty

Od schroniska Guttenberghaus idziemy ścieżką nr 618 w stronę przełęczy Gruberscharte (2364 m). Po drodze mijamy rozwidlenie z ferratą Jubiläumssteig, prowadzącą na szczyt Eselsteinu (2552 m). Trasa do przełęczy to ok 40 minut marszu dość wyraźnym szlakiem.

Początek ferraty - przełęczy Gruberscharte

Via ferrata Ramsauer - przebieg

Według przewodników początkowo musimy pokonać ostrą grań (B), gdzie zalecana jest autoasekuracja. Na szczyt Hohe Rams (2546 m) podchodzimy (około 30 min.) dość łatwym terenem (bez technicznych trudności), dość przyjemnym na rozgrzewkę. Zmierzamy w kierunku zach. do rozległej przełęczy, później pniemy się z pomocą ubezpieczeń na szczyt Scheichenspitze (2667 m). Czas przejścia: około 1 godz. z przełęczy Gruberscharte.

Via ferrata Ramsau zaczyna się w Gruberscharte. Prowadzi przez Hohe Rams do Scheichenspitze, które prezentuje się na zdjęciu powyżej.

Scheichenspitze to szczyt o wysokości 2667 m w bezpośrednim sąsiedztwie Dachstein. Od punktu startowego na szczyt do pokonania jest ponad 1600 m przewyższenia i około 10 km.

Po pokonaniu trudności za szczytem pojawia się możliwość zejścia drogą 68 (to opcja dla osób, które nie chcą lub nie mogą pokonać całej ferraty Ramsauer). Do tego momentu mamy do czynienia z trudnościami A/B.

Od przełęczy rozpoczynamy samotną wędrówkę i dla nas ferrata staje się coraz ciekawsza. Na zdjęciu widać dość zadziorne szczyty, przez które nie będziemy przechodzić, ferrata mija je od południowej strony. Przed szczytem Schmiedstock kierujemy się w lewo stromo w dół (stopnie, trudności C) i dalej w głąb piarżystego żlebu, po czym spokojnie trawersujemy poniżej Schmiedstocku.

Gamsfeldspitze (2655 m) pokonujemy grzbietem, tutaj teren jest ubezpieczony (liny, stopnie), dodatkowo trzeba zachować czujność na spadające kamienie. Trudności w zdobyciu Gamsfeldspitze oceniam na B/C.

Dalej idziemy stromo w dół, w nieco łatwiejszym terenie (miejscami bez ubezpieczeń), granią na szczyt Niedere Gamsfeldspitze (2604 m). Na zejściu czeka nas jeszcze krótkie zacięcie (B/C). I to koniec sztucznych ułatwień. Schodzimy na przełęcz Edelgrießhöhe (2505 m). Czas przejścia: 2 godz. Przewodniki mówią o 3 godz. Mieliśmy to szczęście, że przeszliśmy samotnie odcinek od Scheichenspitze do przełęczy Edelgrießhöhe, dzięki czemu zaoszczędziliśmy sporo czasu.

Z przełęczy Edelgrießhöhe wróciliśmy drogą 618 do schroniska. Krajobraz w dolinie jest księżycowy. Ze schroniska Guttenberghaus wracaliśmy znanymi już zakosami do parkingu. Łagodne popołudniowe słońce i chmury, które rozeszły się w czasie, kiedy pokonywaliśmy ferratę, zapewniły nam wspaniałe widoki. To najlepsza nagroda po trudach wspinaczki.